حاصل پیدایی بکر خداست

سبزترین جنگل باران عشق

حس عجیب وزش یک نسیم

در نفس آینه داران عشق

آرزوی این دل طوفان زده ست

صبحدمان بوی بهاران عشق

در پی لبخند زلال بهار

خیسِِ تراوایی پنهان عشق

مست، چنان مست که  آب حیات

می چکد از دست و دل و جان عشق

قطره ای از عشق - و خاک زمین

آدم و حواست، پریشان عشق

    ****

عشق، خدا بود و خدا عشق بود

عاشق و معشوق، خداوند عشق

بعد خدا خواست که عاشق چو خاک

پرشود از بارش لبخند عشق

خاک زمین جلوه گر عشق شد

ذره به ذره همه پیوند عشق

……..

ابرم

آنگه که ببارم

پرمی شوم از گرمی لبخند تو آنقدر که چون مه

بر بام و هوایم

از حس تو خیسم

از خویشتن – این سردو ترک خورده ی سر در گمِ پررنج- رهایم

پرمی شوم از گرمی لبخند تو آنقدر که مستم

آنقدر که می دانم:

«تو» دلیلی ست که هستم