يک تک درخت ماه مانده و چند روز کم، تا دوباره «زندگي و بالندگي» که بر قلبها پاي گيرد. تا پلک بگشايي رسيده نوبهار، با آن شکوفه ها، با آن اقاقيا، با آن خروس سحرخوان خوش خبر، با آن نسيم پر شکيب همراه زندگي، خوش باشد اين چمنزار سبز و اين نگاه نو، هماره بتابد خورشيدتان، بر يک يک درختان باغ و آن بوته اي گل سرخي که کنار چشمه هست و رازقي، دردم يکي نبود و نيست، فراموشم شد، با خواندن اين شعر زندگي، ز ين دگي، که سخن آغاز کرد، و ناميد يک جهان، ياد پرواز لحظه هاي قاصدک افتادم، خجسته باد اين شعر بر شما