چگونه زندگی زیبا می شود؟
سوال بالا به شکل طنزگونه ای بین ما رواج دارد. به طوری که شاید تا به حال به مفهوم واقعی سوال فکر نکرده ایم.
اینکه آیا زندگی در حقیقت زیبا هست؟ یا اینکه این جمله فقط یک شوخی ست که در فیلمهای طنز عموما خانوادگی به کار می رود.جالب است که قسمتهایی از زندگی که به شوخی، زیبا توصیف می شود، به نظر کسل کننده و یکنواخت می رسد. پس زیبایی کجاست؟  آیا زیبایی در آرامش است؟ ......
با توجه به اینکه صحنه زندگی جدال بی وقفه مثبت و منفی (شیطان) است، به نظر نمی رسد آرامشی وجود داشته باشد. پس چیزی که آن را زیبا توصیف می کنیم در حقیقت چیست؟ رضایتمندی، شاید توصیف مناسبی باشد. اما چگونه در زندگی ای که از مشکلات، ناکامی ها، دردها و جنگها سرشار است، میتوان خویشتندار، مسلط، متفکر و رضایتمند بود؟
زینب چگونه می تواند زیبایی را در مرکز کشتار و خونریزی، از لابه لای جنگ و زخم و بیزاری، بیابد و فریاد بزند؟ زیبایی کجای این تراژدی ست که به قول زینب هیچ چیز نیست و فقط زیبایی ست.
و امام رضا (ع) چطور می تواند رضا باشد؟ در آن دنیای خیانتباری که برتری جوئی آنچنان رایج است که خورشید را به کناره می کشاند.
اما نور از کناره ها نیز تابیدن می گیرد و حتی سایه و حتی ابر، جویندگان را به نور راهنمایی می کند. ایمان نیز در دل زینب، خورشید است. خداوند است که می درخشد. سایه های جنگ و زخم و بیزاری و تلاش شیطان برای پوشاندن حضور نور، راه به جایی نمی برد.تمام آنچه در جهان هست برای دلهای خالص هدایتگر به نور است و برای بی خبران گم شدن دوباره.
پلیدی ها قادر به پوشاندن زیبایی نیستند. آنگونه که زینب می بیند.برای مدیریت عمر و تسلط برخود راه سختی وجود دارد: زینبی بودن! و راه ساده ای نیز............ نه، راه ساده ای وجود ندارد.