«زندگی» این صحنه جدال ماده و معنا، مفهومی دارد که پشت پرده ظواهر رنگین، همچنان استحکام و حقانیت خود را درون انسانهای جستجوگر حفظ و تثبیت می کند.
دنیای مادی ذاتا وسوسه گر است. عجیب است که این پوسته، می تواند تا چه حد اغواگر و فریبنده باشد. انسان در جستجوی قله های معراج خویشتن پر از سوالهای ناگهانی ست:
چگونه باید در جهان متناقض «دروغ و حقیقت» و «سکون و حرکت» مفهوم اصیل رشد، پیشرفت، بهره وری و مدیریت زندگی را یافت؟
زندگی بر لبه باریک حقیقت یا در پرتگاه سکون؟
«حقیقت» بر لبه باریکی بشر را به خود می خواند، اما در نهایت درخشش و عظمت.
و«سکون» در پرتگاهی وسیع، ما را به سمت خود می کشاند. با تمام رنگهای اغواگری که مرگ را در قالب زندگی به انسان بفروشد. چیزی که آنرا می توان «وسوسه سکون» نامید.
شاید در جهانی که سقوط همچون عروج جلوه می کند مسلط شدن بر خود رسالت بزرگ ما باشد.